Mogę jedynie napisać jak ja osobiście rozumiem ten wspaniały, bądź co bądź, film, a jaka jest właściwa interpretacje nie wiem, chociaż zresztą, któż to wie? :D
No wiec tak, właściciel huty morduje swoją służącą, aby wydobyć z niej, jak on sam to określa, najczystszy ze składników, czyli jej krew, która jego zdaniem będzie nadawać się do wytworzenia rubinowego szkła. Należy również pamiętać, że wtedy ten bohater jest na skraju szaleństwa i ma niesamowitą obsesję na punkcie odkrycia tajemnicy owego szkła. Widzimy, że próbuje wszystkich możliwych sposobów i im więcej z nich zawodzi tym bohater popada w coraz większe szaleństwo, ale warto zwórcić uwagę na inny aspekt tej sprawy. Herzog niejako optymistycznie sugeruje nam , że najważniejsze jest to, aby próbować dojść do celu, wtedy zawsze jest nadzieja , że swój cel w końcu osiągniemy. Właśnie taki sens ma końcowa scena z ludźmi na wyspie. Widzimy, że odważyli się w końcu popłynąć zbyt małą łodzią i szukać lądu i mieli nadzieję, że go znajdą i jak dzisiaj wiemy mieli oczywiście rację i możemy zakładać , że w końcu odkryli, że nasza planeta nie jest płaska. Jest to właśnie bezpośrednie nawiązanie do poszukiwania różnymi sposobami na odkrycie tajemnicy rubinowego szkła. Jeszcze pozostaje kwestia podpalenia huty. Powodu dla którego zostaje ona podpalona szczerze mówiąc nie znam, ale wydaje mi się , że sam powód nie jest tutaj ważny, ważniejsze są same konsekwencje jej podpalnia. Moim zdaniem właściciel huty już był na tyle szalony, że jak sam to powiedział, po prostu tej huty nie potrzebuje, bo w końcu po co mu ona skoro już odnalazł najczystszy składnik tzn krew swojej służącej. Wydaje mi się, że jedynym powodem dla którego huta zostaje podpalona jest po prostu szaleństwo umysłowe jej właściciela. Natomiast bardzo ciekawe są konsekwencje jej podpalenia. Ojciec właściciela huty (nie pamiętam dokładnie czy to był jego ojciec , ale chyba tak), człowiek który nie wstawał z łóżka przez 12 lat w końcu podczas pożaru wstał z krzesła, jednak samego pożaru nie zobaczył gdyż nie mógł znaleźć swoich butów oraz ludzie, mieszkańcy wioski którzy wsadzają do lochu Hias'a, który tylko przepowiedział podpalenie, a sam nie wszczął pożaru.
Może teraz ten film wyda Ci się trochę bardziej jasny.

(chciałem edytować poprzedni post, ale chyba minęło 5 minut i już nie mogę także to jest dalsza część mojej poprzedniej wypowiedzi, ten tekst czytać bezpośrednio przed ostatnim zdaniem)

Obie te sytuacje wydają się dość absurdalne i pokazują jak bardzo zmieniło się życie wszystkich mieszkańców wioski. Wszsycy ludzie popadli w melancholię oraz swojego rodzaju zbiorowe szaleństwo, które Herzog zaprezentował nam po prostu doskonale hipnotyzując wszystkich aktorów (z wyjątkiem głównego bohatera, Hias'a). Kiedy oglądamy film mamy naprawdę wrażenie , że ci wszyscy ludzie są od początku jacyś niespełna rozumu i zachowują się bardzo dziwnie.
Może teraz ten film wyda Ci się trochę bardziej jasny.

to nie dość że sensowne to też i ciekawe.
tylko jedna rzecz jest zastanawiająca tutaj, bo ja uważam postępowanie tego panicza nie jest raczej najlepszym przykładem i wzorem do naśladowania, zresztą on sam jak i cała wioska dobrze na tym nie wyszła...

Moim zdaniem należy ten film zostawić bez dokładnych analiz, bo rozkładanie go na części pierwsze sprawi, że nie będzie się go dało złożyć z powrotem i najlepiej jak każdy wyniesie inne wartości z obejrzenia.

No ale skoro już składacie te puzzle, to dodam swoją myśl - wg mnie kluczowy jest czas akcji - XIX wiek, u progu rewolucji industrialnej i myślę, że Hias przepowiada rozrost miast, globalizację, wojny światowe - tylko że przepowiada je z pozycji osoby która nie zna tych czasów, więc opowiada tylko o tym co potrafi zrozumieć (czytał ktoś Dobry Omen Pratchetta i Gaimana?)
Rubin/krew/kolor czerwony (zwróćcie uwagę na strój szlachcica) mogą znaczyć utraconą romantyczną duszę wsi zarżniętą przez nadchodzące zmiany. Albo i nie, z symbolami to nigdy nic pewnego.

Polecam analizę Wojciecha Michery. W. Michera, Wyobraźnia alchemiczna Wernera Herzoga. Egzegeza symboliczna filmu "Szklane serce" / Polska Sztuka Ludowa - Konteksty 1992 t.46 z.3-4. Artykuł można bez problemu znaleźć w sieci. .